Het is al ruim een week geleden dat we startten aan dit zotte avontuur. De halve wereld rond, met ons vijven, op onze catamaran ‘Vite & Rêves’. En toch kwam het er maar niet van. Mijn eerste blogbericht. Waar woorden anders meestal moeiteloos hun weg vinden vanuit mijn pen op het papier – of vaker nog: vanuit mijn mond pets in uw gezicht – worstel ik deze keer om mijn gedachtes vorm te geven en neer te schrijven.

“Ik moet eerst nog wat bekomen van al dat afscheid nemen” dacht ik eerst. Dat eist nogal wat van een mens, al die emoties. Vrienden, familie, collega’s, schoolkameraadjes, buren, grootouders en ouders: ik hoop dat ik er de afgelopen weken genoeg tijd voor heb genomen om ze allemaal nog eens extra hard te laten weten hoe graag ik hen allemaal zie en dat het ook voor ons zeer doet hen achter te laten voor een jaar.

“Ik weet hier eigenlijk niet wat eerst gedaan,” was mijn volgende excuus. Een groot organisatietalent is aan mij niet verloren gegaan. Dus het duurde wel even vooraleer we een soort van structuur hadden gevonden om onze dagen in te vullen. Voorraden inslaan, de boot op orde krijgen, kindjes slim houden en les geven, zelf slimmer worden en steeds meer wijs geraken uit alle zeilen, touwen, knopen en lijnen waar Pieter Jan maar al te graag mee goochelt. Dat lukt me al aardig, by the way.

“Genieten!” Geen tijd om te schrijven, we doen dit maar één keer in ons leven! Dus dan moet ik er ook ten volle van genieten. Er speelt zich vrijwel elke minuut van de dag een prachtfilm af voor onze ogen, van gouden zonsopgangen tot valavonden die overgaan in zo’n rijkelijk gevulde sterrennachten waarvan we allang vergeten waren dat ze überhaupt nog bestonden. We strandden in ongerepte baaien waar een felblauwe zee het strand kust, ontmoetten andere zeilers en deelden onze verhalen, bezochten het middeleeuwse stadje Monemvasia, dat we daags voordien nog voorbij waren gevaren, toen toegedekt onder een zwoele, dreigende onweerslucht.

Maar zie, stilaan heeft hij vorm gekregen, deze post. Hier ga je geen reisverslag lezen over gevolgde routes, windsnelheden en het behaalde aantal knopen snelheid. Met veel plezier verwijs ik je daarvoor door naar ‘the Captain’s log’. Facts and figures, met een goeie schep humor erbovenop, daar is mijn kapitein nu eenmaal veel beter in dan ik. Hoe we ons leven aan boord en aan wal ervaren, daar gaat deze blog dus over.

En hier is het dan. Het eerste bericht.

Eindelijk.

Alle begin is moeilijk.

Niet in het minst het begin van een ander leven. Voor één jaar.