Vorige week was in vele opzichten echt een topweek. Vele factoren droegen bij aan het kleine intense geluk dat ik elke dag mocht ervaren.

De vlotte zeiltrip van Calpe naar Alicante (dit keer gelukkig zonder steigerkus bij het aanmeren), zonnig weer, de zoete inval van al dan niet gepland bezoek, Pieter Jan zijn ouders die zomaar eventjes vier goedgevulde valiezen hadden meegezeuld, volgestouwd met boeken, lekkers en speelgoed voor de kinderen. Eindelijk hoeven die rakkers zich niet meer te entertainen met prullaria uit de kindersurprises die ze ons bij elk supermarktbezoekje ontfutselen. En dan was er natuurlijk ook nog de 40ste verjaardag van mijn lief, mijn kapitein. Het zijn ongetwijfeld allemaal topmomenten van de maand november, waarbij al eens een traantje van puur geluk werd weggepinkt.

Maar zal ik u eens een klein geheim vertellen? Weet je waar ik nu eens echt vrolijk van ben geworden de voorbije 7 dagen? En dan heb ik het niet over grootse emoties of over het wegknipperen van gelukstraantjes, maar over gewoon blij zijn? Het antwoord is simpel.

Water.

Ik zal proberen om u in mijn blijheid te laten delen en leg het u eventjes uit.

M’n alledaagse leven op een zeilboot verschilt eigenlijk niet zo veel van dat van elke andere die-hard huisvrouw of -man, afgezien van het zeilen dan. Elke dag brengt dezelfde taken met zich mee: frigo, voorraadkasten en hongerige maagjes worden gevuld, we doen er een schepje thuisonderwijs bovenop, plaatsen alles in het kader van een min of meer opgeruimde boot. Et voilà, tot zover verloopt alles volgens schema.

Maar dat wordt allemaal iets uitdagender wanneer er water aan te pas moet komen. Ik hoor het u al denken: “Hoezo, water? Jullie zitten toch op een boot, is dat dan niet inclusief zee?”

Wel ja, zout water is er in overvloed. We gebruiken dat zeewater bijvoorbeeld om onze toiletten door te pompen. Na elke boodschap volgt een kleine workout voor de biceps. Meestal volstaat een rondje van 20 keer pompen wel. Maar de jongens hebben er intussen al een sport van gemaakt om elkaar in aantal keren pompen te overtreffen. “Ik zit al aan honderd vijftig!!” hoorden we laatst een vermoeid stemmetje van beneden roepen. We vroegen ons al af waarom Helder zo lang op de WC zat. Geen idee of onze kinderen na een jaar veel gegroeid gaan zijn, maar ik zou ze niet direct uitdagen tot een rondje armworstelen.

Ook afwassen doen we regelmatig met zeewater. In een handomdraai wisselen we de watertoevoer in de keuken van zoet naar zout water of omgekeerd. Dat is handig wanneer je op volle zee bent, waar het water meestal proper is. Meestal, want jammer genoeg zien we de plastic soep ook regelmatig voor onze neus voorbijdrijven. We hebben intussen al een verzameling van opgeviste curiosa uit de zee. Een plastic bloempot. Een luchtmatras. Een speelgoeddolfijn. En heel veel plastic zakken…

Wat zoet water betreft, hebben we met 2 volle tanks zo’n 400 liter aan boord. Dat zijn 40 goed gevulde emmers. Dat gebruiken we om te koken, onszelf te wassen, de vaat te doen en om af en toe enkele kledingstukken in een sopje te doppen. Hier aan boord geen uitgebreide douches elke ochtend, maar kattenwasjes aan een mini lavabootje. En onze kleren hangen als het weer het toelaat meestal gewoon aan de lijn te wapperen tot ze weer min of meer fris ruiken, ‘pure ocean freshness’. Wanneer we het vooruitzicht hebben om water bij te tanken in de volgende haven, profiteren we ervan om onszelf en onze kinderen eens grondig te schrobben. Soms volgt ook een poetsbeurt voor de boot.

Kleren wassen is ons nog maar een paar keer gelukt. Dan stouwen we alle onze valiezen vol wasgoed en maken we een stevige wandeling naar de dichtstbijzijnde lavanderia, waar we ons enkele uren bezighouden terwijl we er een maand aan vuile was proberen door te draaien. Geen pretje kan ik u verzekeren, al doen al die foto’s van mij met een big smile in de wasserette u misschien anders vermoeden. Probeer anders zelf maar eens drie energieke kinderen een paar uur in uw waskot te entertainen.

Maar vorige week verliep dit alles dus net dat tikkeltje vlotter. Ons verblijf in de haven van Alicante voorzag ons van het comfort van douches, toiletten en wasmachines binnen handbereik. Geen gezeul met vuil wasgoed door de stad, een heerlijk warme douche wanneer we dat wilden en een toilet doorspoelen met een simpele druk op de knop. Kijk, dat maakte mij ontzettend goedgemutst.

Niet alleen is Alicante een zeer citytrip-waardige stad, de Marina van Alicante is een pareltje wat betreft sanitaire voorzieningen.